تنهاترین تنها

زمستان ، صادقانه ترین حالتِ بودن است .هوا سرد می شود و آدم ها حوصله ای برای تظاهر ندارند ، نقاب هایشان را زمین می گذارند تا دستانشان را تویِ جیبِ دوراندیشیِ شان ببرند و گرم شوند ، آن وقت است که واقعیتِ آدم ها را می توان دید و حقایقِ ناگفته ی زیادی را می توان فهمید ...شرایط که خوب است ؛ هر آدمی می تواند خوب باشد ، هرکسی را دوست داشته باشد و کنارِ هرکسی بماند . صبر کن ؛در سختی و مشکلات است که دست ها ، رو می شود .کمتر کسی از پسِ خوب ماندن هایِ چهار فصله بر می آید .اینجا همه چیز ، نسبی است و چه بهتر که هرازگاهی در اعتقاداتِ قدیمی ات تجدید نظر کنی .زمستان ، فصلِ پوست اندازیِ باورها ،فصلِ شناخت و تکاملِ آدم هاست ... + نوشته شده در سه شنبه سیزدهم دی ۱۴۰۱ ساعت 8 AM توسط حسن  |  تنهاترین تنها ...

منانبوهی از این بعدازظهرهای جمعه رابیاد دارم که در غروب آنهادر خیاباناز تنهایی گریستیمما نه آواره بودیم ، نه غریبامااین بعدازظهر های جمعه پایان و تمامی نداشتمی گفتند از کودکی به ماکه زمان باز نمی گردداما نمی دانم چرااین بعد از ظهر های جمعه باز می گشتند + نوشته شده در جمعه شانزدهم دی ۱۴۰۱ ساعت 2 PM توسط حسن  |  تنهاترین تنها ...

حتی یک نفر را نداشتم کهبا او دردودل کنم...کسی باشد که به او بگویمدوستش دارم...میفهمی؟میدانی عشق یعنی چه؟خیال نمی‌کنم بفهمی .هیچکس نمی‌داند منچه حالی دارم،هیچکس ..دلم از تنهایی می‌پوسید و دردهای ناگفتنی توی دلم تلمبار می‌شد.آدم عاشق باشد و نتواند به کسی بگویدغم‌انگیز نیست؟! + نوشته شده در سه شنبه بیستم دی ۱۴۰۱ ساعت 8 PM توسط حسن  |  تنهاترین تنها ...